Sicco Mansholt (Sicco L. Mansholt)

Sicco Mansholt

Geboren in 1908 in Ulrum, as zeun van n boer dij tegen de tradities in socialist was.

Hai kreeg zien oplaaiden in Deventer tot tabaksplanter aan de Tropische landbouwschool, waarkte doarnoa op n theeplantoage op Java van 1934 tot 1936.

Dou hai weerom kwam noar Nederland wuir e boer in de Wieringermeer. Hai wuir ook siktoares van de ploatselke ofdailen van de SDAP (veurloper van de PvdA), en haar aandere openboare funkties in de Wieringermeer. Mansholt was ook slim aktief in t verzet tegen de Duutsers tiedens twijde wereldoorlog.

In 1945 wuir Mansholt minister van Landbouw, Visserij en Voedselvoorziening, hai stelde in 1953 n plan op veur n gemainschappelke landbaauwmaarkt (Plan Mansholt). Sicco nam dail aan zes regerens: Schermerhorn-Drees in 1945; Beel in 1946; Drees-Van Schaik in 1948, en nog drij moal Drees: 1951, 1952 en 1956.

Hai wuir in 1958 landbaauwkommesoares en twijde-veurzitter van de Commissie van Europese Gemainschoppen. Der kwam n omslag in zien denken deur t rapport van de Club van Rome (dij de toukomst slim swaart veurstelde, benoam wat t milieu aanging). Mansholt wuir in 1972 veurzitter van de Commissie van de Europese Gemainschoppen tot aan zien pensioun aan t end van 1972.

Hai was lid van hail wat adviesgroepen en adviesroaden en bleef betrokken bie ontwikkelns in de landbaauw, t socialisme, t milieu en Europa. Sicco schreef artikels veur t tiedschrift Spil en publiceerde in 1974 zien autobiografie ‘De crisis’.

Sicco Mansholt kwam oet tied in 1995 in Wapserveen.

t Bouk van Frank Westerman “De Graanrepubliek” gaait grotendaails over Sicco Mansholt.