Schuldgevuil of spiet?

Ik zit allennig in de baargruumte van t hoes van mien moeke, dat komt wie mouten de boudel oprumen, want zai is d’eerste kerstdag overleden, pa is al meer dan twij joar oet tied.

De begroavenis is west en nou mot t hoes leeg, t is n huurhoes.
As bruiers en zusters hebben wie de belangriekste dingen al oetmekoar hoalt en mouten wie nog de minder belangrieke dingen oprumen.
Dou mien moeke nog leefde heb ik voak zegt dat k niks van dij spullechies hebben wol, mor t wordt toch wel wat aanders nou ik der midden in zit.

Der is veul spul bie wat mie mie niks zegt, ik bin ook nog moar bie de dingen as klaidjes en aander hoeshoaldeleke spul.
Wat komt ter n rommel lös.
As k noar n aandere ruumte goa word t aanders.
Hier ligt nog het geraidschap van mien pa, t maiste is ol rommel, ik dou t in n bakke dij der bie ligt.
Den vind ik n stuk holt, ik kin zain dat d’ol man der mit aan de gang west is, ik denk hai wol der n kloppertje van moaken, hai het der n poar goaten in boort en mit n baiteltje perbaaiert der n ovoal gat van te moaken, t is hom nait al te best lukt.
Ik zuik wieder en vin weer n aander stuk, t is t begun van n haarke, ik heb zulf ook nog zo’n haarke van hom kregen.
As ik wieder zuik en al wat meer rommel in deuzen gooit heb, kom ik bie de kaaste met pa zien vaarveraive.

Hier liggen ook nog schilderijtjes van hom, dat dee hai ook, schildern, van alles wat.
Bie aal kinder en klainkinder en achterklainkinder hangt of ligt wel n kunstwaarkje van opa.
Ook bie hail wat luu bie ons in dörp hangt der wel n doukje, de maisten mit n liestje dij hai ook zulf moakt het.

Den schut mie t gemoud vol as ik kiek noar dij stukken holt en dij schilderwaarkjes.
Inains bedenk ik mie met wat veur raive dij dingen moakt binnen, ik heb t net ja in de bakke gooit.
Den bekropt mie der n maal gevuil, ik mout denken aan raive wat ik zulf heb.
Ik kin der op dit moment even nait meer tegen, ik goa mor noar hoes.
De aandere dag bin ik weer in t hoeske, ik mout wat pepierwaark regeln.
Ik struun wat in de deuzen dij beneden in kaaste stoan en krieg wat olle verkleurde schriften in handen, t binnen schriften dij pa volschreven het mit inlaidens veur de christelke mannenverainen woar e bie west is, ik lees der wat in en krieg n beetje roar gevuil.
Der bekroop mie weer dat gevuil, n beetje schuldgevuil.

Ik mout denken aan de tied woarin mien pa dij dingen muik.
Hai was òfkeurt, al vroug, de oetkeren was nait zo hoog en wie waren mit n haile koppel, dat hai kon dure raive nait kopen, hai het doardeur zoveul dingen mist.
Pa haar best wat in zien mars, hai was nait zo’n proater mor hai haar n goud verstand, kon best wat moaken, mor hai haar de raive en de gelegenhaid der nait veur.

De olluu kregen t beter dou wie kinder aalmoal ons aigen stee kregen.
Veur hom was het te loat om zulf nog aal dij nije raive te kopen.
Ik mout zeggen, hai kon t ook nait meer, de poesterghaid was der bie kommen, hai kon de stofrommel nait meer aan.
In dizze tied kinnen wie sikkom alles moaken wat wie willen, en wie hebben t zo goud dat wie ons de beneudigde raive ook nog wel kopen kinnen.
Dat röttege gevuil luit mie nog nait echt lös, k heb der wel n poar doagen mit lopen.
Ik bin zulf ook opa en mag groag noar onze kinder goan en wat mit klainkinder juchtern.
Dou ik dizze weke bie onze kinder was, dou zag k t weer wat dudelker, wör t mie wat rusteger in t gemoud.
Klainkinder luiten mie de nijste speultjes en heur spoarpot zain, ons klainzeun is n klaine Dagobert Duck, hai is gek op geld en dou zag ik aal dij riekdom dij onze kinder en kleinkinder hebben.
Zai hebben zowat alles, kompjoeters, dure speulgoud, dou wör t mie wat dudelker.

t Heurt der bie, elke tied het zo zien zien veur en tegens, zien tekörten en zien riekdom.
Ik heb gain schuldgevuil meer, mor wel spiet, mien pa haar in dizze tied nog zoveul meer doun kinnen.
Vrumd aigenlieks, mien moe is overleden mor ik krieg n maal gevuil over wat mien pa mos missen.