Schoulmeesters oet olle tieden

Dat domies en schoulmeesters t vrouger nait roem haren is joe zeker wel bekend.
Dat ze der wel wat bie scharreln mossen was doudestieds niks gain schaande.
Domies mesten wel ais n poar swienen, maar meesters konnen dat vaak nait uitstukken en dij mesten wat knienen en haren voak ook n geit veur de melk.
Den was meester köster en veurzinger in de kerk, dit was n bieverdainste, en wel meer van dij boantjes.

Zo was der ook ais n nije meester op t dörp komen mit zien vraauw, zai was n boerendochter.
Vanzulf mossen der ook hounder, knienen en geit heer.
Dij mos meesters juvvraauw vouern en de geit melken, omreden meester har zien waark wel in schoul.

Op zekere dag zol meesters juvvraauw ais noar hoes, heur moeke was joareg.
Ze zol doags teveuren al vot, ze mos t aal lopend doun, den kon ze snachts thoes overblieven, en den was t raais wat beter weerdt.
“Mor”, zee juvvraauw tegen meester, “nou most toe veur zörgen dat hounder, knienen en de geit wat kriegen en de geit melken, dat hes thoes vrouger ook wel ains doun.”
“Joa”, zegt meester, “dat het al even leden, moar dat zal wel goan.”
Juvvraauw zee, “ik zel hom vanmiddag wel melken veur dat ik vout goa, den huifst hom allain smörgens moar melken, mörgenavond ben ik wel weer thoes.” “Nou most die mörgenvroug nait versloapen, dast veur schoultied alles doan hest.”
“Dat kin best”, zee meester, “as ik smörgens moar op tied wakker wor.” Want dat spande nog wel ais aan meester.

Zo zegd, zo doan. Moar ja, smörgens sprongen jonges al bij schouldeuren omhoog en meester lag nog op berre en wer wakker deur t lewaai van jonges.
Roef in de klaaier en schouldeuren open.
Dou meester wat aan t plakken haar en aan t reken en schrieven haar, zee hai “Jonges ik mout even naar hoes, ik bin der zo weer, rusteg deurwaarken hur!”

Mor meester was nog moar even vot of doar haar je t laive leven aan loop, t ging der om weg!
Ain van jonges ston al op oetkiek of meester der al weer aan kwam.
Meester ondertied gaauw noar hoes en hounder, knienen en de geit wat geven, en zol dan gaauw even de geit melken.
Mor dij geit, dij aan juvvraauw wendt was, wol van meester niks waiten, dat dou meester aan t melken wol vloog hij as n gek in staal om.
En of meester al mooi of maal proatte t gaf hom niks, as zien vraauw hom molk was der niks te doun.

Meester kwam op ainen op t idee as hai nou juvvraauws klaaier aan trok en heur muts op, den docht de geit nait aans of dat juvvraauw t was, en den zolt wel beter goan.
Juvvraauw heur stem wat noadoun en wat flikflooien met de geit dan zolt wel goan.

In schoul ging t ondertussen ook mooi, maar op ains ropt ain van jonges “Doar komt n vrumde kerel aan.”
“t Is schoulopzainder”, ropt n aander jong. Ze vlogen vanzulf gaauw op heur plek.
De schoulopzainder komt in schoul en vragt “Woar is de meester jonges.”
“Dij mos even in hoes wezen en zol zo weerkomen, moar t het al even duurt.”
Schoulopzainder keek nog even noar boeten maar der komt nog gain meester aan.
Hai zegt tegen ain van de jonges, “Roup doe de meester even en zeg dat de schoulopzainder der is.”

Jong op stap en bie deur ropt hai van “volk” maar krigt gain geheur, ropt nog ais n moal, lopt ten leste moar wieder en dinkt ‘woar zol meester toch zitten’.
Hai zöcht net zolaank totdat hai in schuurtje kwam en zucht op zijn menaaier juvvraauw aan t geitemelken en zegt, “Dag juvvraauw, woar is meester, de schoulopzainder is der.”
“Wat?”, zegt meester, “de schoulopzainder, ik kom vot hur.”
Moar wat zedde dij jong ogen op dou hai meesters stem heurde en hai mainde dat juvvraauw was.
Dou hai goud toukeek zag hai wel dat t meester was in juvvraauws klaaier.

Jong luip gaauw noar schoul en dou hai weer in klas kwam vroug schoulopzainder “Komt meester der al aan?”
Moar jong was zo slap van t laachen, dat hij kon eerst niks zeggen.
“Wat is der?”, zee schoulopzainder tegen jong dou hai op t lest tot bedoaren kwam.
Mit marreln en sparreln komt der oet “Kon meester eerst naargs vinden, ik vond hom in t lest in schuurtje en doar zat hai te geitemelken mit juvvraauws klaaier aan en heur muts op.

Dou haar je zain mouten hou dij jonges laachden.
Doar kwam meester ook aan en vernam wel dat jong t verteld haar, ze waren hom ja ook zo over t mat lopen.
Dat der zat niks aans op dat meester mos wel oetleg geven veur schoulopzainder en klas van zien geitemelkerij.

Instuurd deur Henk de Boer, dij t von maank noaloatenschap van zien olders.