Proost op joen gezondhaid

Joaren leden, woar gebeurd,
As n kerel van in de twinteg, ja ik heur joe almoal denken, das al even leden …
Dat klopt inderdoad, t hoar begunt al oardeg gries en dun te worden, mor tegenwoordeg hait dat den ook bejoardenblond.
Een stuk of wat van joe waiten dat ik vrouger voaren heb, en ook nog wel as scheepskok, gaan zörge, der is mie gainaine dood goan, veur zo ver as ik wait tenminste.
Zo ook destieds, n verre raize, van oet Antwerpen noar Senegal, om precies te waiten Conakry, zuik het mor op. Ain raize van om en noabie 12 doagen. De eerste machinist begon noa een dag of wat aal meer te liekeen op Brigitte Bardot, terwiel hai zo lelk as de nacht was. Mor doarover n volgende keer.
Mor om in Conacry te komen mozzen wie de loods oppikken in Dakar, n mooie gelegenhaid om even de stad in te goan, want hai was der nog nait.

Mit n stok of wat jongens van t schip even op n terrasje, even aine onder de doppe weg proosten, en het bleef netuurlek nait bie aine.
Het ABN kwam zeker te pas, want nait elk komt net as ik oet t hoge noorden, mor ik sluig mie der oardeg deur, veural noa een stok of wat potjes bier. En n rondje bestellen in t Engels lukte ook wonderwel.
Bie t hotel vuil mie t oog op n steltje dij al oardeg de leeftied hadden, zo ongeveer as ik nou. Ook aan de borrel.
Zai, n deerntje mit n gebloumd jurkje aan, n klaid dij zug nuver aanpaaste aan de temperatuur en mit de bloumkes derop ook wel aan de omgeven.
Hai har n aander aanzain, n grieze terlenka boksem en n wit bezoentje mit laange maauwen en tot overmoat van ramp ook nog hupzelen, want aans glee hom de boksem van t gat oaf. Woar mien gedachten òfdwoalden mit t idee van: t oog mot zeker ook wat lieken, want dat bennen vast en zeker lu van staand, vuil ik het volgende mement bienoa van d’ stoule òf.
De zunne was dudelk aanwezeg en muik bie mennegain de zwaitdruppels nuver in bewegen.
Dat dij man doar ook last van haar, was mie wel dudelk, hai poeste en stènde wat en inains kwam de kont van d’ stoule en de haand ging in de buutse, en doar kwam n rode boeren buusdouk oet, wreef zug veur de kop langs en ruip in onvervaalst Grunnigs: “wat is t hier ja hait”.
Ik zee niks, mor den bennen je zover van hoes en toch zo dichtbie, en ik nam nog even aine. Dat is mien laifde veur de Grunneger toal. Proost op joen gezondhaid.

Deur de schriever veurlezen in de roadsvergoadern van gemainte Oldambt, ivm Meertmoand Dialectmoand 2025