Opvlaigers…

‘Tot loater’, zee Gittje dou ze heur Bertus n smok gaf.
Bertus ging noar de soos en vanoavend was de algemaine ledenvergoadern. Nait dat d’r veul op t programma ston, mor maistied was het wel noa twaalf uur dat hai d’r weer was.
Gittje vond dat goud en Bertus verheugde zok d’r op. Zo ging dat al joaren en dat was best.
Kwam Gittje vanoavend ook wel goud oet. Ze wol de kaaste in koamer ais goud opruumen. Aale dingen es even oet de loatjes pakken en kieken wat veur rommel d’r nog maank zat. Doar schierde t van op.

Bertus was nog mor net vot of even laoter huil Gittje de haile boudel over boane. Loatjes wuirden d’r oetpakt en hier en doar op de grond hénzet. Es as je den aan t opruumen binnen, den kom je vanzulm hail wat tegen.
Ansichtkoarten van luu dij je al hail laank nait meer zain hebben, geboortekoartjes van kinder dij allaank noar de middelboare school goan of sikkom zulf al weer kinder hebben.
Miemeroaties genog. Gittje pakte zok d’r mor ais n kop kovvie bie en legde de papieren dij vot konden vast op de vlouer. Dij kon ze dammeet in ain moal bie t òl pepier doun.
Man, man, wat he’j d’r boudel van as je begunnen mit opruumen!

Zie had t swait veur de kop stoan. ‘Staait kachel zou zo hoog, of moak ik mie zo drok?’, vruig ze zok òf.
Mor inains schoot heur t deur de kop. ‘Opvlaigers!’ Dat ging nou al n poar joar, mor leste tied was t net of het aal slimmer wuir. Vleden weke was ze d’r nog mit bie dokter west. Hai wol heur d’r wel wat veur geven, mor volgens Bertus was aal dij pillenboudel naargens goud veur en kon ze zuk d’r mor bie dele leggen.
t Heurde d’r volgens Bertus gewoon bie. Hai haar makkelk proaten. Hai haar d’r gain last van. Of het mos al wezen dat hai snachts wakker wuir as Gittje veur de zoveelste moal de dekens weer van zok òfgooide omdat ze tot berre oetdreef van t swaiten. Den was t weer te kold en kroop ze d’r weer onder om even loater de bainen weer boven t berregoud te gooien.
Wuilen en wuilen en nait sloapen en as je den tegen de mörgen toch nog in sloap vuilen, den duurde t mor even en ging de wekker. Oflopen nacht was ze ook weer nuver aan t nachtbroaken west. Bekòf wor je van dij opvlaigers. En wat het t veur nut? Niks toch?

Gittje pakte nog n deuze mit ansichtkoarten en ging op baanke zitten. Ondertied wiskede ze zok t wotter van de kop. Man, man, wat was t hait in koamer. Ze zette de kachel leger, dee de overgedienen dichte en trok heur trui en sokken oet. Was ja toch gain aine dij heur in t hemd zitten zag.
Even mit bainen op baanke, ze was ja recht sloaperg worden omdat ze de haile nacht in t enne west was. En omdat Bertus toch nog laang nait bie hoes was, leunde ze mit heur ansichtenkoarten achterover op baanke. Zie had ja aale tied van de wereld. Noa n zettje wuirden heur de ogen slim zwoar. Deuze mit koartjes glee heur van schoot en Gittje vuil de mond open.

Buurman Johannes zee op t zulfde moment tegen zien vraauw dat hai nog even noar Bertus luip om zien klopboare, dij hai van hom laind haar, weerom te brengen.
En zoas hai altied dee, luip Johannes achterom. In keuken van Bertus en Gittje ruip hai: “Joehoe!!! Bertus! Gittje!!” Mor gain reactie.
‘Dat is ja vremd’ zee Johannes in zokzulf. ‘Deure is open, licht is aan en den zol d’r gain aine in hoes wezen?’

Hai luip deur noar koamer en wat hai dou zag! Hai schrok zok flaauw. Gittje lag laankoet op baanke mit de mond open, aarms wied en heur klaaier lagen veur de baanke op de grond. Kaaste stond wiedwoagen open en overal over de vlouer lagen papieren en aander rommel.
Johannes bedocht zok nait en vloog op n draf noar hoes. Hai ruip van verre aan zien vraauw: “Telefoon! Ik mout telefoon hebben! Zie hebben inbroken bie Bertus en Gittje. Bertus is d’r nait en Gittje ligt ducht mie dood op baanke! Zie het gain klaaier meer aan en het de mond open! Het liekt mie nait best tou! Zie hebben de haile koamer op de kop had, t is aine grote waareboudel! Het liekt wel of ze woaraargens noar zöcht hebben!”

Johannes zien vraauw bedoch zok gain moment en belde 112. Ze was hailmoal overstuur dou ze de meldkoamer aan de liene kreeg en dee heur verhoal of laiver gezegd t verhoal van Johannes. Plietsie zol vot komen. En inderdoad. Het duurde nog gain 8 minuten of doar kwamen twij plietsieauto’s mit toeters en bellen de houke van de stroate om. Johannes ston boeten te wachten. Hai dus nait meer noar binnen goan bie Gittje.
‘Haar ik nou toch mor zo’n cursus reanimeren volgt’, ging hom nog deur de kop, ‘Den had ik Gittje misschien nog redden kent.’
Johannes vloog noar plietsies tou en wenkte heur dat ze mit hom achterom lopen mozzen. Hai trol as n ruske.

“Heur man is d’r nait, hou mout dat nou?” zee hai tegen de plietsie.
Plietsie ging hom veur noar binnen. Het haart klopte Johannes in de keel. Wel haar dij gruwelijke roofmoord op zien gewaiten?
De oldste plietsieman ging veurop en luip de koamer in woar Gittje op de baanke lag. Johannes gloepde om t houkje, stief van spanning.
“Mevrouw Geertsema!! Hallo!!!” Hai tikte heur op de waange en zien collega keek ook gespannen tou.

t Was een meroakel! Gittje vloog omhoog en keek verwilderd in t ronde.
“Wat is d’r gebeurd???”, stoamelde ze, “Is d’r wat mit Bertus??? Nee toch?!!! Och, och. Mien laive Bertus!!! Woar is hai? Is e verongelukt??”
Plietsieman hoalde opgelucht oadem. t Luip goud òf vanoavend…dat scheelde n baarg waark!
Dou ze biekomen wazzen van de schrik kon Gittje oetleggen woarom of de loatjes op de grond laggen en zai in t hemd op baanke lag.
“Opruumen en opvlaigers meneer”, zee ze tegen de plietsie. “Opvlaigers, dij joe de haile nacht wakker holden!”

Johannes kon zok wel veur de kop houwen dat hai alaarm sloagen haar, mor Gittje was bliede mit de socioale controle.
“Dat geft mie n vaileg gevuil, dast doe om mie dinkst”, zee ze tegen Johannes. “Mor volgens mie kikst doe teveul noar de Amerikoanse series op tillevisie. Hast mie ja mor even wakker moaken kent…”

Plietsies gingen vot. Van kaaste opruumen is nait veul meer komen. Ze het de haile boudel zo weer in de loatjes gooit en even loater kwam Bertus weer bie hoes.
“Was nait veul te doun bie de soos”, zee hai. “Hest doe nog wat beleefd?”
“Och, vaalt mit…”, zee Gittje. “Ik heb de kaaste opruumd, dat was nait zo spannend… Mor de opvlaigers dij zörgen veur diverdoatsie…”
Zie dee Bertus t haile verhaol en zee: “As wie nou mor gain reken kriegen van dij onneudege actie van de plietsie… Ze kwamen ja mit vaar man staark…!”
Doar haar Bertus mor ain antwoord op: “Reken sturen?? Loat ze opvlaigen!”

Hiermit won Giny in 2011 de twijde pries proza bie de schriefwedstried in gemainte Vlagtwedde.