Om even stil van te worden!
n Boer haar n stuk of wat jonge hondjes dij e nog verkopen mos. Hai muik n bord en vaarfde doarop: “Vaar puppies te koop” en zette dat aan t begun van de ree aan de kaant van de weg.
Hai haar nog mor net de lèste spieker in t holt sloagen, wör e aan zien jaske trokken. Hai keek om en zag n klain ventje stoan. ”Meneer”, zee dat ventje,” Ik wil wel n hondje kopen”. ” Wel”, zee de boer en vreef mit zien haand in de nek, “Dizze hondjes hebben haile goie olders en kosten hail veul geld”.
t Jonkje luit heufd wat hangen, dou dee e zien haand in d’buuts, huil der n haandvol klaingeld oet en luit dat aan de boer zain.
“Ik heb 39 cent, is dat genog om te kieken?”. “Zeker”, zee de boer en floot op zien vingers.
“Dolly”, ruip e. Oet t hondehok kwam n hond aan runnen en doar achteraan vaar klaine bollegies wol. Lutje jong drukte zien gezicht tegen t hek en zien ogen stroalden van bliedschop. Ondertied dat e noar t hek tou kwam, zag e nog wat bewegen in t hondehok. Hail langzoam kwam der nog n klain bolletje wol oet, moar dizze was n stuk klainer dan de aandere hondjes. Op zien achterpootjes glee t bolletje t hok oet en op n wat klungelege menaaier begun t hondje noar t hek te hobbeln. t Dee zien uuterste best de aandere hondjes bie te holden.” Ik wil dij hebben”, zee t jonkje en wees op t waggelende hondje. De boer ging noast t kereltje stoan en vruig: “Wolst doe echt dat hondje? Hai zel nooit in stoat wezen om te runnen en te speulen zoals dij aandere hondjes”. Dou dee t jonkje een stap noar achteren, bokte zok en begon zien boksemspiepe op te rollen. Dou e dat dee wör der n stoalen beugel zichtboar, dij zien baintje aan baaide kaanten ondersteunde en vastmoakt zat aan n specioal gemoakt schountje .
Hai keek de boer aan en zee: “Waiten joe meneer, ik kin zulf ook nait zo goud runnen en hai het aine neudig dij hom begript”.
Mit troanen in d ogen pakte de boer t klaine hondje, huil t veurzichtig vast en gaf t aan t jonkje.
Houveul kost e?, vruig dij. “Niks”, zee de boer “t is vergees, der is gain pries veur laifde”.
In t Grunnegs omtoald
