Olde piene

“Zol hai al dood wezen?”
k Zit op de deuze in kampeerstee Moekesgat en krieg n gesprek mit. Twij vraauwenstemmen aargens in t zulfde gebaauw. Onzichtboar achter al dij beschotten. Zolfs heur vouten zug k nait as k mie buk en onder de beschotten deur tuur.
t Blift even stille. De vroage hangt nog in de locht. Messchain is dij beantwoord mit n scholderophoalen.
“k Heb hom aans dikmoals genog dood winskt, dij etterbak” zegt d’aandre stem.
“Joa, doe konst zain bloud wol drinken hee?”
n Kroane wordt open draaid. k Heur wotter stromen, rabbel van panen, bestek.
“Geef mor, den dou k dien òfwas bie mienent.”
“Hou zel t mit hom wezen? t Is al zo laange her.”
“Joa, van d’aandre leroaren heurst nog wol es wat. Mor van hom: niks nada noppes.”
k Trek de deuze mor es deur. t Mout nait te veul opvalen dak heer zo laange en zo stille zit met te luustern.
“Na, prima doch? k Kin hom mizzen as de kanker.”
“Vuilst dat den nog altied zo? Zo laange heer?”
“Dij man het mie zo vernederd. Hailndaal niks kon k goud doun.”
“Joa, hai was wol aarg overtuugd van zien aigen.”
“Zoas hai mie veur schut zette veur de haile klazze.”
“Hail filaain.”
“Al mien opstellen kroakte hai òf. Mien haile levent hek gain ledder meer op pampier zetten duurven.”
k Zit nog altied op de deuze, bin ain en al oor. n Eerste rimpel van n donkerbruun oanen kriebelt deur mien heufd.
“Zolfs op t eindekzoamen luit hai mie nog zakken. n Dikke onvoldounde. Kon k deur zien schuld nog n her moaken goan.”
“k Dink dat hai hailemoal nait wait hou mit wichter om te goan.”
“En den dat achterlieke brilletje. Zugst zien ogen altied zo roar uutvergroot.”
k Bin ain en al aandacht. In tied tast k blind rond in mien geheugenis. Stoit op n pukkelg wicht dat niks kon, n kop as n boei kreeg as wat tegen heur zeest. Zol dij t wezen?
“Bie mie was hai zolf vrustreerd. Reageerde hai zok òf op zien leerlingen.”
Al luusternd beoam k mien brilglazen, pots dij kloar mit n stroke wc pampier.
“Tegenworreg kinst doar n klacht over indainen. Verboale agressie. Grinsoverschraaidend gedrag. Vrouger haarst dat nait.”
“Reken mor dak hom wat geern te waaien nemen willen haar. Dat hai n beste daauw kreeg. Dat zel hom leren!”
k Roap al mien keroazie bie nander, stoa op. Rits mien gulp tou, gesp mien boksemraime an, trek mien jazze liek. Den hoal k daip oam, klik t beslöt open. En stap noar buten.

“Zol hai al dood wezen?”
k Zit op de deuze in kampeerstee Moekesgat en krieg n gesprek mit. Twij vraauwenstemmen aargens in t zulfde gebaauw. Onzichtboar achter al dij beschotten. Zolfs heur vouten zug k nait as k mie buk en onder de beschotten deur tuur.
t Blift even stille. De vroage hangt nog in de locht. Messchain is dij beantwoord mit n scholderophoalen.
“k Heb hom aans dikmoals genog dood winskt, dij etterbak” zegt d’aandre stem.
“Joa, doe konst zain bloud wol drinken hee?”
n Kroane wordt open draaid. k Heur wotter stromen, rabbel van panen, bestek.
“Geef mor, den dou k dien òfwas bie mienent.”
“Hou zel t mit hom wezen? t Is al zo laange her.”
“Joa, van d’aandre leroaren heurst nog wol es wat. Mor van hom: niks nada noppes.”
k Trek de deuze mor es deur. t Mout nait te veul opvalen dak heer zo laange en zo stille zit met te luustern.
“Na, prima doch? k Kin hom mizzen as de kanker.”
“Vuilst dat den nog altied zo? Zo laange heer?”
“Dij man het mie zo vernederd. Hailndaal niks kon k goud doun.”
“Joa, hai was wol aarg overtuugd van zien aigen.”
“Zoas hai mie veur schut zette veur de haile klazze.”
“Hail filaain.”
“Al mien opstellen kroakte hai òf. Mien haile levent hek gain ledder meer op pampier zetten duurven.”
k Zit nog altied op de deuze, bin ain en al oor. n Eerste rimpel van n donkerbruun oanen kriebelt deur mien heufd.
“Zolfs op t eindekzoamen luit hai mie nog zakken. n Dikke onvoldounde. Kon k deur zien schuld nog n her moaken goan.”
“k Dink dat hai hailemoal nait wait hou mit wichter om te goan.”
“En den dat achterlieke brilletje. Zugst zien ogen altied zo roar uutvergroot.”
k Bin ain en al aandacht. In tied tast k blind rond in mien geheugenis. Stoit op n pukkelg wicht dat niks kon, n kop as n boei kreeg as wat tegen heur zeest. Zol dij t wezen?
“Bie mie was hai zolf vrustreerd. Reageerde hai zok òf op zien leerlingen.”
Al luusternd beoam k mien brilglazen, pots dij kloar mit n stroke wc pampier.
“Tegenworreg kinst doar n klacht over indainen. Verboale agressie. Grinsoverschraaidend gedrag. Vrouger haarst dat nait.”
“Reken mor dak hom wat geern te waaien nemen willen haar. Dat hai n beste daauw kreeg. Dat zel hom leren!”
k Roap al mien keroazie bie nander, stoa op. Rits mien gulp tou, gesp mien boksemraime an, trek mien jazze liek. Den hoal k daip oam, klik t beslöt open. En stap noar buten.