Oaventuren aan kaande van daip
Zo as ie waiten maggen kinder altmoal groag bie t wotter zitten, doarin waren wie nait aans.
Wie mien bruiertje en ik, gingen din ook geregeld vissen. Wie hadden n stok mit doaraan ain iezerdroadje en om dat iezerdroadje zat n kouse van ons moe.
Wie gingen op klaine vissies uut, van dij kikkerdikkoppen. Din huil je t net deur t wotter hin en as je din mazzel hadden din hajje van dij kikkerdikkoppen drin zitten en as je hom din boven t wotter huilen luip t wotter druut en vissies bleven drin.
Vissies gingen din in n emmer mit noar huus en wuiden op t platje zet.
Bie ain van dizze visserijen bin ik ains in t wotter vaaln, huilemoal onder ging ik, nait omdat t der zo daip was mor gewoon omreden ik op knijen in t wotter lag.
Ik bin doar wel een beetje van schrokken heur, zo ook n ol mannegie dij doar woonde en dij altied de badde ofdraaide as der n schip aan kwam.
Hij kwam op mie toulopen en pakte mien schepnet uut t wotter ík klom der zulf wel weer uut.
Mien bruiertje, dij alles zag gebeuren, pakte t schepnet van d’ol man aan en gezoamelk luipen wie noar huus.
Ik bleef mor op t platje stoan, k was hardstikke nat en k haar kreuze op kop.
Mien bruiertje was in dij bedrieven noar ons moe tou lopen om heur te vertellen dat ik in daip zeten haar. Hij haar der bie zegt “mor zai is mor klain beetje nat worden.”
Ons moe kwam bie mie op t platje en ruip toun ze mie zag, “houzo mor klain beetje nat, t wicht het kreuze ja op kop zitten.”
Zo gebeurde der geregeld wat aan t kaande van daip.
Ik wait nog dat wie altied groag dij badde ofdraaien wollen mor dat t zulfde ol mannegie dat nait hebben wol, t was zien badde zee e din.
Ook n keer waren mien twij jongste bruiertjes n beetje aan t klieren doar bie dij badde, op zo’n loopplaankie dij der lag om t ding of te draaien.
Deur aal dat geklier van dij baiden vuil mien jongste bruiertje in t daip, midden in t daip en zwemmen kon hij nait.
Dus dat was schrikken gebloazen, zien bruier het om toun bie t hoar vastholden net zo laak totdat der n buurman aan lopen kwam en dij het om tot t daip uuthoald.
Ain goud ende.
