Oavendje Stad
Noadat ik eerst mit hond n ènd sjaauwd har, omdat hai n mooi zet allint wezen mos, ging ik op n zoaterdagmiddag richten Stad. Haar òfsproken mit mien oldste dochter, dij in Stad woont, om even n hapje te eten en doarnoa noar n concert in de Oosterpoort van Jimmy LaFeve te goan. Jimmy is n artiest uut Austin in Texas. Deur de journalist en bekend mezieklaifhebber Johan Derksen was ik aanroaken kommen mit zien meziek. Ik haar de òflopen joaren al verschaaiden albums van de man beluusterd. Veur mien verjoardag haar mien dochter mie n concert geven om soamen noar tou te goan, en nou Jimmy in de Oosterpoort kwam in Stad, was dit mien kans.
Mien dochter is net as ik gek op meziek, mor van Jimmy LaFeve haar zai nog nooit heurd. “As t mor gain heavy metal of schlagermeziek is, vind ik t al laank goud”, zee ze.
Eerst noar ain van dij veule tapasrestaurants tou, en noadat ik net ain rondje mit tapas te veul besteld har, gingen wie noar de Oosterpoort. Even in de vrizze lucht en even in bewegen, nait verkeerd. De klaaine zoal van Oosterpoort was al sikkom vol, mor op balkon vonden wie nog n schier plekkie. Noast ons kwamen n man en vraauw te zitten van in de zesteg. Man haar laank gries hoar tot over zien overhemdboord, op kop n pet mit klep. Hai zee niks dou ik moi tegen hom zee. Zien vraauw was klaain van stuk, en zette heur vouten boven op de iesdern reling dij veur ons zat. Volgens mie kon ze nou niks meer zain, mor schienboar gaf dat niks. Jimmy kwam op, volk begon te klappen, mor de man en vraauw noast mie nait. Jimmy kon ook wel ain Grunneger weden, hai zee niks, gain ‘goeidag, mooi dat je der binnen’, niks. Hai begon geliek te speulen, en veur t fersoun stelde hai de medemuzekanten tussendeur nog even veur, mor verder, nee, verder har hai gain proatjes. Gain aan- of òfkondegen, allint mor speulen. En dat dee hai goud, zien bandleden ook traauwens. De gitarist zat al 50 joar in t vak, vertelde hai, en was mui. Grapje noatuurlek, want hai speulde mit zichtboar veul plezaaier. De basist ston as vastliemd op zien stee, mor de drummer doarentegen, dij was aal drok in de weer mt zien stokken, en het de haile oavend ain laag van oor tot oor op zien gezicht had. Jimmy keek as n stoense Grunneger de zoal in, mor zee verder niks. Mit zien zingen was verder niks mis, dus aan zien stem lag t nait.
De man en vraauw hebben de huile oavend stil noast mie zeten, zai onderuutzakt, hai mit aarms over mekoar. Zulfs dou Jimmy as tougift wat CCR nummers speulde, bleven ze stoens veur zoch uutkieken en bewogen zoch nait, terwiel dat t volk volop mitzong en -klapte. Ik wol de man wel vroagen woarom zai hier wazzen, want t leek mie dat ze der mit tegenzin zatten. Meschain haren ze de koarten aanboden kregen, en duzzen ze gain nee zeggen.
Jimmy stak haand nog even omhoog noar zien pebliek en stapte van t toneel òf, net zo as hai opkommen was, gain woord verder.
“Volgens mie is t nou òflopen”, zee mien dochter. “Leuf t ook”, zee ik, en t licht ging aan in de zoal. Ik draaide mie om noar mien buurman om mien nijsgiereghaid toch tevreden te stellen. Wol hom vroagen wat hai der van vonden har. Zien vraauw was mie net ain slag veur. “Ik von wel schier,” zee zai, “wat vonst doe der van?”
“Ging wel”, zee de man, ain kompelment woar Jimmy zoch wel in vinden kon, ducht mie.
