NNOde aan Ede
Ook bie t Noord Nederlands Orkest binnen ze laifhebber van Ede Staal. n Joar of wat leden hebben z’al n veurstellen geven rond Ede zien laidjes. Doar kregen ze zoveul goie reaksies op, dat ze dat nog es n moal doun wollen. In t joar van heur 150-joareg bestoan was t weer zowied. Op 13 september ston t grootste regionoale symfonieorkest van Nederland in de net vernijde grode zoal van De Oosterpoort. Onder laaiden van dirigent Hans Leenders brochten ze heur ode aan de legendoarische volkszanger. De zang was van twij hedendoagse grootheden uut de Grunneger meziek, Erwin de Vries en Wia Buze. In t eerste bedrief zongen baaident nummers uut t aigen repertoire. Volgens De Vries was dit nait allenneg n eerbetoon aan Ede, moar ook aan t Grunneger laand. Hai nam ons mit Op Fietse Deur Grunnen, langs t Winschoterdaip om uut te kommen bie t bekinde , Lutje Widde Hoeske Ulsda. Onderwegens zong e ook nog zien laifdeslaid Doe.
Op zo n rondraaize deur de pervinzie kin je ook in Wia Buze heur woonstee Termunterziel uutkommen. t Kon ook nait aans as dat ze Ik Kom Van Ziel zong. k Haar Wia noeit eerder live optreden zain. Mit heur stem is ze n goie vocalist veur n groot orkest, k vin heur doarin zulfs beter as Erwin de Vries. Heur schierste laid Ik Mag Die Aibels Geern, heur grootste hit De Roos en Mien Meziek waren mit de klassieke arrangementen meschain wel beter as in d’orizinele uutvoeren. Noa de pauze (mit n plak Grunneger kouke van Knol bie de kovvie) kwammen Ede zien klassiekers aan bod.
Erwin de Vries is as tekstschriever wel es wat raauw, moar is ook n melancholisch perzoon. Hai kin laidjes as Help Me Through The Night, Credo – Mien Bestoan en When The Waves Are Too High den ook goud handegen. Meschain mos e zuk wat inholden, want gewoonlek legt hai zulf veul passie in zien zang. In wat meer jentege laidjes as Geef Mie Dien Blues en Vrouger is meer ruumte veur uutbundeghaid en doar leek De Vries zuk net even wat beter in thuus te vuilen.
Wia Buze is n minder goie entertainer as Erwin de Vries, moar mit heur stem moakt ze dat goud. Ze gaf n staarke invullen aan As Vaaier Woorden, t Het Nog Nooit Zo Donker West, Mien Toentje, t Hogelaand en De Hoaven Van Delfziel. Op t ènde vörmden De Vries en Buze nog n duo en kregen we nog n moal Vrouger en Mien Toentje te heuren.
Wie Grunnegers schienen wat stoens te wezen, meschain zulfs wat slicht wat emootsies aangaait. Moar mit Ede zien teksten, twij van os beste zangers en schiere arrangementen uutvoerd deur n staark orkest, binnen n kombinoatie dij joe mementen van houndervèl bezörgen kin. t NNO kin de klassieke en populaire meziek goud bie nander bringen.
Ze maggen van mie veul voaker van zukse cross-overs mit noordleke artiesten aangoan. En dat huift nait altied mit Ede Staal zien laidjes, doar wordt al voak genog wat mit doan. Dat zee Erwin de Vries ook, moar dat von e gelukkeg gain reden om nait aan dit biezundere optreden mit te waarken. In dit theoaterjoar staait veur mie nog meer op pergram, wat cross-overs mit Grunneger artiesten aangaait. In november stoan Pé & Rinus nog weer veur t Noordpoolorkest en in meert treedt Harry Niehof op mit t Veenkolonioal Symfonie Orkest. Wat om noar uut te kieken. Noar n echt klassiek konsert bin k nog noeit west, moar dat goa k vervast nog es n moal doun. Mit dizze schiere Ede Staal-uutvoeren het t NNO mie nuigd om voaker te kommen.
