n Goie noaber
Dou k in twijenvatteg geboren was, sluip ik snachts bie mien moeke in bèrre, omreden mien voader was veur allerhande zoaken de hort op. En moe dochde, as der ains wat beurde in dij beroerde tied. Bommen van teroggekerende geallieerde vlaigmesienen werren paartieds boeten boord mieterd werren, as Duutse vlaigtugen heur op hoed zaten. Je zellen mor zo’n aai op kop of hoes kriegen. As t zo wezen mos, laiver baaident vot as aine, zel t oldske doudestieds wel docht hebben. k Zel doarom aaltied wel n bedie moekes jonkje bleven wezen!
Gelokkeg is t in dij gevoarleke tied altmoal mit n sizzer oflopen en hebben ollu t leven der ofscheurd. t Was in dij schoft, dou mien ol heer kop boeten deure stak, dat zien noaber – n dikke kurendriever – hom aanruip: “Hinnerk jong, moust es komen kieken. De vraauw het vannacht n klaaine kregen!” Nou rammelde t verhoal aan aal kaanten.
Zien wederhelfte Hillechien was ja hailemoal nait in verwachten west. Haren al muite genogt mit heur baaident en n zeun van drij joar om kop boven woater te holden. Geert dee, noast zien waark in t veen, wel ains t ain en aander in swaarde handel, aans was t vervast nait touvalen wat stoede en zokswat meer op toavel te kriegen.
Voa luit zoch nait wieder nuigen, nam n aanloop over slode om te zain wat dij hampelman nou weer oetvreten har. Dou e Geertmans volgde in t achterhoes ston doar n oftandse kinderwoagen op dele. Toun e wat beder keek, zag e onder n dekentje snoede oetsteken van n bigge.
Dij haar Geert bliekboar d’aigenste nacht slacht. Hillechien kwam der schoaterlaggend overtou. Man man wat n spul. Hou kwam je derop! Nou haar Hillechien eerliekswoar t buskruut nait oetvonden, mor ston as t er op aankwam heur mantje. Dat was sikkom n moand eder wel bleken, dou Geert wat ekstroa bonnen verzoameld har. Of t verroad dij mörgen nait sloapen haar? Gain mens zol t zeggen kinnen, mor plotsklaps ston Jan Hoagel bie heur in hoes. Zie huifde heur nait meer te nuigen, din twij van dij kerels drongen heur aan zied en snuvvelden in aal houken en hörns. Doarbie vuil heur t oog op wat pepierderij op bozzem. Veur zie aans de handen der achter kriegen konnen, bedocht Hillechien heur nait, greep pepieren en aleer dij kerels derop bedocht wazzen, zaten ze in heur bloeske tussen heur stevege ‘oethangborden’!
Goie road was duur. Dij ‘helden’ wazzen nait zo heldhafteg, dat ze t zwikkie maank heur borsten vandoan rieten duurden. Kerels mozzen knaarzetaandend eerst hulp hoalen bie t kringhoes. Der mos n vraauwmens mitkommen om dat mens te bevuilen.
Kin je begriepen, dou ze weeromme kwamen, haar zie pepieren in n woaterdichte pude stopt en aan n zaailgoaren taauw under aan raande van pudde hongen. Gain lozer goud as …. juustem …….Hillechien! Dat tuug muik heur de kaggel nait aan. Mozzen mit de pest in onverrichterzoake n aander slagtovver zuiken. Hillechien van Geert was lu te loos of west.
