n Bottervogel
As n vlinder vloog zie vot. n Aibels mooie bloume dij nou votvlogen is, mor aaltied in zien haart deurvlaigen zel. t Verbindt heur as t woare aan ons mit n taauwke. Berend kin der nog nait over oet. Zo was ze nog zond, speulde mit heur vrundinnen dat n oard har en inains was e zien zunnestroaltje, zien allessie kwiet. t Gong ok zo meroakels rad. Dokter ston mit haanden in t hoar. In t zaikenhoes wizzen ze t ok nait recht. Ain of aander virus, mor doar koop je niks veur. Rezeltoat was in aalsgeval, dat t wicht doar veurgoud ogen dichte dee. Binnen drij weke van hoop en vrees was t doan. Berend misde zien zunnestroaltje nog aal doage en in zien gedenk trok e heur aan t taauwke nog voak terogge. “Daip in hom braandt de hoop deur Hom geven, dat staarven de geboorte van n nij leven is”, har e aargenswoar lezen. As e doaraan dochde, kon e weer n steutje veuroet. Zie was ja zien laiverd. Haar aaltied t beste mit hom veur. Aalsmor ruier en wiereg. Knokkend veur heur levent tot t leste snok.
Wensde heur n goie raaize noar t Voaderhoes, woar n bult lu heur wizze in muite kommen zellen. Hai zag heur nog op pad noar schoul, fietsend deur t akkerlaand. Underwegens evenpies stoppend. n Mooie bloume veur in n voaske.
Moeke was der aaltied slim bliedeg mit.
