Meroakelderij

Hai was aiglieks n normoal deursnee jonkje op mulo, mor as zien hazzens nait ain wazzen mit zien lief, muik hai zukse male doagen deur, dat elkenain hom n bedie dörms vond. As zie den bie Fraans riege opzeggen mozzen van: je suis – tu es – il est …., den zee e: sje zuis – tu zuis – iel zuis – noeszuizon – voeszuizee – ielzuizend! Elkain blaauw van t laggen. Mit Engels evenzo: ie am – joe am – he am … Man, den mos e weer op gaang. Zai was ook n bedie dörms. Zat mainsttied achter hom.

Dee ze leutje knientje moaken van n stovven buusdouk en dee pobbekaast speulen achter zien heufd. Nou, leroar kwam vot geliek aanrunnen, gaf heur n haauw over kop en kon zai weer ais op gaang. Om tied te verdrieven haar zai n moal alle jazzen mit maauwen aan nander knupt. Zai haar noeit docht, dat leroar achter kommen zol dat zai dat doan haar. Boekou, hou dom kin je wezen. Heule weke haar zai schoulplaain bezzemschoon vegen mouten.
Vrunden waren zai worden, baaident in eksoamenjoar. Baaident waarken goan bie eerabbelmeelfebriek op t kleefstovvenlaboratorium. Zai mozzen wennen aan waarken en wieder leren in Stad op analistenschoule, mor stoareg aan konden zai grode scheikundesommen oplözzen en wozzen zie wat H2O was – wotter – en NaCl – zolt. Grode kerels op t lab huilden hom zo nou en den veur t zootje, mor hai haar der zulven ook slinger aan. Zeden zai tegen hom, most even noar t grode lab n dichte goatjespaan ophoalen. Kwam e weerom mit n pude ijsco’s. Of hai mos t stoombad op 89 groaden holden. Man man, hai aalweg aan radje draaien tot dat hai t deur haar. Zai lagen altmoal in n deuk.
Zai was loater leutje boas worden van t pampiermaggezien, noast t lab. Dat was n laange smale ruumte mit stelloazjes aan baaide kaanten tot boven aan tou. Zai mos doar altied opklaauwstern, mor dou was zai nog huil smui. Soam mit heur kammeroad hadden zie boven in mure n poar leutje goatjes boord en konden zo stiltjes noar t lab kieken. Dat was n meroakel. As t kovvietied was en elkenain in kantine zat, klommen zie op stelloage en bloasden pampieren pieltjes noar kantiene. Elkenain verboasd, veraltereerd, in rondte kieken wel of dat wel ommaans haar. Mit heur baaident stikken van t laggen, tot aan pien in t lief tou. En den apaart kantine binnen kommen en onneuzel vroagen wat of der loos was.t Was woare vrundschop. Hai was steelskewies wel n bedie gek op heur west, mor zai hebben nooit smokt mit nkander. Zai haar al op tied verkerens mit heur jeugdlaifde en was n poar weke leden vatteg joar traauwd, en hai is loater emigreerd noar Fraankriek, woar e al n huile zet mit zien Fraanse poedie woont.
Zai zeggen altied, uut t oog uut t haart, mor zo òf en tou filmt zai nog evenpies weerom noar 1970.