Lang zal ze leven
Ze is joareg, 80 joar, wat ain leeftied.
Ze lopt nog in heur duster,
en kraapt zich even deur t hoar.
In de spaigel kiekt ze
noar zichzulf en geniet.
Heur hoar zit nog nait in de plooi,
ze rekt zich nog even lekker uut en goapt.
Straks kommen Doames en moaken heur weer mooi.
Ze gaait nog even zitten mit heur
vouten in de petovvels lekker waarm.
Ze dinkt nog even stief noa over heur leven,
ain veurbeeld wezen veur iederaain.
Ze zegt ‘Trix’ doe magst best trots wezen,
Konigin wezen is nait zo fraai.
Je mouten altied laachen en netjes wezen,
ain joggingboksem aan is dr nait bie.
Moar alles wordt veur mie doan k heb niks te vrezen,
en doar mout ik moar van genieten.
Ze gaait heur snoetje poetsen,
Ja, dat wordt nait veur heur doan.
Ze denkt ‘aal dij regels kennen mie de kont roesten,
zal ik er even stiekkom tussen uut goan?’
Gaauw even op de fietse noar de Bakker,
in joggingbroek, mit vest en mutze op.
haha wat zal de hofdoame kwakken,
En ik eet intussen op fietse, mien gebakkie op.
Nou dat ze kloar is, giebelt ze en is tevreden,
kiekt ondeugend in t spaigel en knipoogd nog even.
Ze gaait gestoag de trabbe noar beneden,
en t Hof personeel zingt “LANG ZAL ZE LEVEN”.
