Laifdesklaid

Achterin middag, tied veur n bak thee. Moeke gaait bie heur zeun op verziede. Zai klopt op veurdeur, mor dut gainaine open. Moeke lopt even achterom en dut veurzichteg achterdeur open. “Volluk!”, ropt ze.
t Is haalfduuster in koamer. Tot heur schrik zit schoondochter noakend op baank. Ook schrokken vanzulf.
“Mien laive tied, wat is hier aan haand?” zegt moeke beschoamd.
“Ik zal het u uitleggen”, zegt schoondochter mit rooie konen.
“Ik draag mijn liefdesjurk. Ik wou hem verrassen. We hebben namelijk al een tijd niet meer gevreeën, vandaar. Werkt altijd.” Onderwegens noar hoes gaait moeke wat aan t prakkezaaiern. Gain gek plan. Thoes kookt ze wat lekkers, zet n schier ploatje op, brandt n poar keerzen en dut de rest van t licht oet. Doar heurt ze d’auto aankommen. Ze klaidt zok vlug oet en gaait – net as heur schoondochter – op baank liggen. Deur gait open.
“Mien god, wat is hier loos!?” ropt heur man. “Ik droag mien laifdesjurk”, zegt moeke oetdoagend.
“Oh, in dat geval”, mompelt heur man, “magst m wel es strieken”