Laange wòrrels in Westerwòl

In winter moakt dichte dook die wit en kòld,
wotterkòlle bit in mien wangen.
lk roek de geur van dien nadde hòlt,
en flarren hòltstook dei in dook blieven hangen.

In haarst is dien bloaderdak vol kleur,
dail van oogst al riep en kloar.
Wind vol mit zuide geur, strikt zachies deur mien hoar.
In zummer kropst doe laifst in schoel,
tussen eerappels, groan en bait.
Daipkes en Aas hòllen die nat en koel,
droagen geur van dien bloumenklaid.

In lente hòlst doe die eerst nog klaain,
krigst langsoamerhaand meer kleur.
Kin gruine woas over baauw aal beter zain,
löcht vult zok mit zaachte vrizze geur.

Ook doe hest dien gebreken en meleur,
mor aandere ploatsen mit die verglieken gait maank.
Want zai ik die, roek ik dien vertraauwde geur,
wait ik, ik goa nait vot, mien wòrrels binnen veul te laank.

Twijde pries Westerwolder Schriefwedstried 2025