Kopschraberij

Is t joe wel ains opvalen, dat proat op n veziede, veuraal as der n zeupke schonken wordt, goandeweg d’oavend schunneger wordt? Is t eerst schoonmoeke dij t veduren mout, loater gaait t veurnoamelk om aal wat zoch mainstkaans in berre ofspeult, of ofspeulen kin. Wins zel moeke van t gedenk wel wezen!
Dat n meens doar nou zinneghaid aan het…. Kin der mit mien vol verstaand nait
bie, of zol k mie der zölf bie tied en wiele ok aan bezundegd hebben? In aalsgevaal gaait t er op zo’n gelegenhaid wel ais roar aan tou. Allerhaande wiesheden vlaigen over toavel en elks denkt doar zien aigen van. Des te loater t wordt, des te radder wordt t volk mit tong. Krek of zie altmoal mit lullen kost verdainen mouten. Krek of ze inainen allemoal avvekoat binnen…. Reveln as n grode, mor over inhold kinnen je beder zwiegen. Dat is bie toeren n hol vat, woar t benul gain stee meer het.

Nou heb k wel ais heurd, dat vraauwlu der smangs bie zetten ok wat van moaken. Onbegriepelk, dat geteut over zo’n stokske vlaais, dat n meens bie slachter nait machteg worren kin. Zellen lu aans niks te viezelvoazen hebben?
As ze dat mor nait doun as Graitje van Jan- Wullem, dij t taimke wel aal te letterlk opvadde. t Wicht het er n zaike pokkel en n verkörde levent aan overholden. Zo haren heur olden heur ok vervast nait optrokken. Harregat, t lopt verdikkeme weer op n strontproatje oet. Hou bestaait t!
n Reden te meer om zuneg mit dat soort proat om te goan. t Helpt je nait wieder en je doun der voak meer kwoad as goud mit. k Heb wel es docht: “Zellen manskerels aans gain proat holden kinnen?” Messchain nog nait zo roar, dat t volk wat reur – nou ja – rakt deur aal wat wiedkieker oet t schaarm teveurschien tovert. Bie toeren nait veul zoaks, mor ja n meens wil geern wat dieverdoatsie in zien haard bestoan. Zo blift t in aalsgeval bie zain en aankomen nait. As t locht oetvaalt, waiten lu heur aans best te vernuvern. Ooievoar kin je der ja alles van vertellen.
t Volk is schienboar haile dag op zuik noar dinger, dij heur doags deur kop banjern, mor as timpe bie poaltje komt, nait tot oetvoeren kommen. Allent as t duuster wordt, kniepen ze geern heur poeske. Dij vindt, zo leert bovenstoand verhoal, staarvenswoar, dit mainsttieds ok nait slim. Tillevizie moakt meer kepot as mennegain in smiezen het. Oet dat kreng! ‘Speulen’ in berre geft bliekboar n baarg meer dieverdoatsie. Vraauw het din inainen gain kopzeerde meer. t Locht kin, of ìs oet. Beder veur wereld en joen knip. Zo kin t ducht mie wel weer?

28 november 2008