Knappertjes
He’je ze wel es had, Wieringa’s Knappertjes? De dreuge knappertjes van Wierengoa uut Wildervank binnen lekker, mit sjem, mit tunvis, mit keze (veur dij der van holdt) of bloots mit roombotter. Ik eet ze nait zo voak, omreden dat ze zo krummeln. Moar dat het ook wel weer zien schiere kaanten.
Zo as bie dat aine wicht dij n moal tegen mie over zat. t Was n nuver wicht om te zain en ze was
goud bedaild. “n Bos holt veur de deure as haarfst in t Slochterbos”, zo nuimt Erwin de Vries dat in zien laid ‘Grunneger wicht’.
Joa, dat heb ik zain, vanzulf. Wat joe veur d’ogen komt, doar mag je best noar kieken. En as t nait mag …. jammer den, k heb t toch al zain. Mit t daip uutsneden haalsgat in heur bloeze kon ze t ook nait verbaargen.
Zai zat van zukse knappertjes te eten. En vanzulf ging dat nait zunder krummels te moaken. As ze nou handeg west was, haar z’ain haand onder t knappertje holden. Zo vuilen heur dus de krummels in ….. t Slochterbos, zeg moar.
Doar kin je ze veurvast nait zitten loaten, dat zel wel jeuken goan. Moar hou hoal je dij n beetje discreet doar vot? Nait, dus. t Muik heur zeker niks uut dat n aander t zain kon, ze zat vrij schoamteloos te vissen in t Slochterbos.
Ik zel dat wicht nait gaauw weer vergeten, want as ik knappertjes van Wierengoa eet, denk ik aan heur.
