Honderd swaart-bonde honden

Heur ies Pa, zee guster lutje Pait,
Ie kennen mie leuven of ie leuven mie nait,
Ik kom doarnet van klapbrug vandoan,
Woar honderd swaart-bonde honden bie n kander stoan.

Och Pait, zee Voader, ze hebben die bedonderd;
Ien t haile loug, doar binn’ner ja gain honderd.
Want honden, Pait, dat mout ie onthôllen
Doar mout ie swoar belasting veur betoalen.

Nou Voader, zee Pait, en hai keek wat grêl,
Vieftig van dij daaier wazzen der wel.
En ik zee nait, dat mie dat is verteld,
Mit aigen ogen heb ik dij honden teld.

Pait, zee Voader, dat hait ik laigen,
Doe most die schoamen, mie zo te bedraigen.
Vieftig honden, mien jong, om te begunnen
Dij binnen nog nait ien haile stad Grunnen.

Ken wezen, zee Pait, dat ik mie wat vergis
Moar vief en twintig wazzen der wis
Ik heb ze teld, leuf mie nou moar
Aal laip dij bende moar aal deur mekoar.

Nou, zee Voader weer, as ik den zo reken,
Dan is t mit haalfschaid al nuver bekeken.
Moar n dezien van dij swaart-bonde daaier
Dij kosten nog wel een honderd gulden of vaaier.

Joa, zee Pait, doar heb ik nog hail nait aan dacht,
Den wazzen er zeker nait meer dan as acht.
Moar Voader dij kende ons Pait onderhaand
En zo izze den endlieks op vaaier belaand.

Dij doadlijk moar leuft, wat de mensen beweren,
Dij ken van ons Pait en zien honden wat leren
Ook dat hai doarbie de kleuren verwaarde
Want Pait zag twij honden: n widde en n swaarde.