Haarst
Noa n wandeling over t Jacobspad:
Doe, dookeg knoesteg laand
Woar kleur van grond schoart mit grieze lucht
Woar veurms van torens woazeg wied vot stoan
Ik bin allinneg maank raauwe roemte
Mien bainen lopen as zuikende vingers over dien natte hoed
As n slange slentert t pad zuk tussen wierden
Dei lieken op lutje titten van n jonge maid
n Slovve tegenwiend bloast mie tegen kop
k Loop over dien bonkege oaders
Roeg beklaid mit kleemske klaai
Duustere munsters schoeven deur t zwoare laand
Zwaarte tondeuse, dei scheren die hailendaal koal
Doe, mit dien beschaiden grondse odeur
Doe zitst nog aibels strak in t vel
Dien zaachte hoed wordt nou weer omplougd
Vurgen liggen stoef bie mekoar as n olderwetse permanent
Zunne begunt stoareg aan te schienen
Dien waarmte trekt in mie noar boven
k Hoal mien arms stief om die tou
Magst wel waiten, ik hol van die, mien Hoge Laand..
