Eerste laifde
Hail nuchtern
lopen z’in t duuster op stroat. Wat juchtern,
wat laggen, gesmoes en geproat.
t Wichtje dat luustert
en t jonkje dij fluustert heur zaacht
laive wordjes in t oor…
Mit glenrode wangen
en t haart vol verlangen en ogen as kralen
zo helder en kloar
luustert t oarege wichtje mit bliede gezichtje… zai baaidend,
zai heuren toch
zo stoef bie mekoar…
En zo klinkt nog aaltied dat hail olde laid van de laifde:
zai baaidend
en aans is der nait…
