Doar stonnen ze, met de boksem op heur hakken

(Overnomen uut Chuddy’s dagboek, n joar
of wat leden)

Eindelk kìn k mien oaventuren en wetenswoardigheden kwiet aan jim. k Zal mij eerst even veurstellen, anders wieten jim niet met weI jim te moaken hemmen. Ik hiet Chuddie en bin n wichtje van ruum twaalf joar en heb eiglek al een huul mìnsenleven achter mij. Ik beleef alle doagen weer wat nijs, teminnent as doar de gelegenheid veur is. Ik woonde eerst ien Nuus, mor nou alweer een joar of zeuven ien Moarum. Ik bìn geboren op 25 oktober 1991 ien t Drentse Fluitenberg. Zo, dat wieten jim dan ok weer. As k begun te vertellen over mien oaventuren, dan bìn k nog lang niet uutproat. As ik an t strunen bìn ien de natuur, dan loop ik t liefste n beetje lös. Lekker snuffeln en haard lopen over bospoaden en langs de slootwallen en op t veld. Met een rötgang over t graslaand, vliegen ien t spoor van hoazen of knienen of wat dan ok. Ik ruuk alles en mien adrenaline giert me dan deur mien lief. Ik duur t eiglek niet te zeggen, mor ik doe t toch… We bìnnen al n moal of wat aansproken deur n boswachter, omdat mien boaskes zuk niet aan de regels hielden. k Was niet aan de lien, t was mij best. t Liep wonderboarlek altied met een sisser of. Een bulte mìnsen bìnnen stoapelgek op mij. Twee joar leden was k nog op vekansie ien Frankriek, en wel ien Normandië. Ik vond der slim waarm en heb t oflopen joar, omdat ze der weer hen wollen, mor besloten om noar t hondenpension te goan. Dat was mor goed ok, want ik heurde dat t doar weer slim waarm west was. Ik miste mien boaskes wel, mor die weken wazzen of te zien. Ik goa nog even terug noar Frankriek. Het kwam een poar keer veur dat de mìnsen groag met mij op petret wollen en dat gebeurde ok. Woarom? Omdat k n verdraaid mooie meid ben natuurlek. Veul mìnsen die noar mij kieken, worden geliek stoapelverliefd op mij. Sums bìnnen der ok minsen die niks met mij hemmen en ik niks met heur, mor doar lig ik niet wakker van.
Het begun van t verhoal heb k een beetje ien roadsels schreven, mor ik wil nou toch een tipke van de sluier oplichten. Ik bìn gien mìns, mor kìn der wel huul goed met om goan. Ik begriep ze goed en verstoa een hule bult woorden. Roar is dat, ik schrief nou veur jim ien t Westerketiers, mor ik bìn met de Nederlandse toal grootbrocht. Toch bin k een oardege Westerketierster worden. Ok mag ik wel zeggen dat k een verdraaid goed huus troffen heb. Ik ben een echt moatje van mien beide boaskes. As der even tied is, goan ze met mij noar de Duurswolderheide of noar t Letterbetterdiep, het Leekstermeer of de Hoornsche Plas woar ik voak lekker zwemmen kìn. Sums goan we noar de zeediek bij Lauwersoog, mor dat zolde wotter ien de bek dat vien k mor niks, k wor der een beetje beroerd van. De hoge golven van de zee vien’k heerlek. Ien de week loop k de meeste doagen lekker lös langs de Pierswiek, behalve ien t broedseizoen, dan moet k vanzulf aan de lien. Hoe k der uut zie? Ik kìnt as volgt beschrieven: Ik liek wel n beetje op n roodbonte koe, mor dan op n schoal van één op vieftien of zo. Ze kommen ok steevast op mij of as k bij heur langs loop. Huul veul minsen hoalen mij deurmekoar met n Drentse petrieshond. Ik liek der ok wel een beetje op, mor k ben der ien de verste verte gien femilie van, ik ben n kleine Munsterlander, hier beter bekend as de Heidewachtel. Mien jachtienstinkt zegt dat k op eendenusten en al zukswat ofmoet, ik kin der dan niet ofblieven. Het is mien zwakte, mor t zit ien mien oard. Ik ruuk zukswat al van grote ofstand. Vanwege dat bin k net een kiend, die allìnneg ien de buurt van een sukkerpot is, ok die kìn der niet ofblieven. De positieve kanten van mien karakter binnen: Trouw, altied bliede en opgewekt, nooit saggerijneg, schoon op mezulf en al zukswat hen. As wij de weekends weggoan met onze Kipcaravan, dan heb k mien eigen tentje, t was wel even wennen, mor ik bin allang bliede dat ik met mag. Een ander geval: Mien boaskes wadden op t lest van feberwoarie van t veureg joar een weekje noar Tenerife, lekker noar de zun. Ik mog
niet met, ik begriep dat best. Ik bin noar t hondepension west ien Drachtstercompagnie. k mag doar nou wel geern hengoan. De eigenoars hemmen zoveul liefde veur mij en d’aandre honden, ik kin t elkeneen aanroaden . De leste keer har k n huul lief speulkameroadje, k begon der van te hollen.Toen k doar veur t eerst uutvanhuus was, mos k wel wennen en sprong een gat ien de lucht toen k mien boaskes weer terug zag. Zoas k zee, ik beleef altied weer wat aans. Wat ik lest beleefd heb, is n beetje ongeleufweerdeg, mor toch is het woar gebeurd. Een van mien boaskes gooide een flinke stok ien t wotter van n vennetje bij Trimunt. k Stoa dan al te trappeln van ongeduld om t wotter ien te goan om die stok der weer veur heur uut te hoalen. Zoas jim misschien wel wieten, een Heidewachtel waarkt groag veur t boaske. Noa dat ik ien t wotter was, docht k even jim kinnen mij wat, ik zwem eerst noar t nust ien e boom die vlak boven t wotter hing. Een moand of wat leden zatten der jongen ien, k wis t nog as de dag van guster. k Roakte verstrikt mit mien ket ien één van de takken die ien t wotter hingen. k Docht geliek: “Hast der nooit hengoan moeten.” k Lag doar al te wottertrappeln, zeg mor gerust ik lag ien onmacht. En zoas jim wieten, hollen wij dat niet zolang vol. Mien boaske zag dat en moande heur vriendje om het wotter ien te goan om mij te redden. Hij moakte bliksemsnel zien boksem los en trok zien schoenen uut. Het duurde heur wat te lang en ze begon zuk ok al uut te kleden. Beiden stonnen ze doar op de Leidiek op t fietspad met heur boksem op e hakken en plots schoot ik weer lös. Ik zag de gezichten glundern en ik was bliede met heur. Op t moment dat ze weer ien de kleren gingen kwammen der vier fietsers ien heur richting. Wat moeten die mìnsen wel niet docht hemmen? Wat zollen ze doar aalmoal bij dat vennetje uutvreten hemmen? Ze mochten het zulf ienvullen, want mien boaskes wadden allang bliede dat t zo goed oflopen was met mij. Loater was ik as figurant aanwezeg op t oogstfeest op t terrein van de firma Diekzand, tiedens t project “Duzend joar Westerkwartier”, ik vuulde mij doar as n viske ien t wotter. k Heb er zulfs de krant nog met hoald, n groot petret van mij met mien boaske op t veurblad.
De leste tied ben k sums wat aan t sukkeln, mor Astrid vecht veur mij. Ze wil mij tot t leste moment kost wat t kost n goeie olle dag bezörgen. Ok mien aner boaske die eerst niet van honden hiel, mor toch stoapelgek op mij wer, wil dat.