De mens wikt…..
Elk mens kìn waiten, hou het zit, is in bruuklaain geven, nooit as bezit;
moar hai vertraauwt meer op aigen kracht,
as dat hai t aal van Hom verwacht.
n Mens mout nait zo aigenwies wezen.
t Leven zölf zel hom doarvan wel genezen.
“’t Bouk”, dat sprekt ain dudelke toal en is bedould veur ons aalmoal.
Elk zöcht zien aigen menaaier en pad, veur ieder mens staait der wel wat.
As joe bie t mooiste in joen leven de dank en eer mor aan de Heere geven.
Onze Voader, dij in de Hemel troont en elk mens kent, dij op d’eerde woont, geft ons ok vandoage weer te eten.
Wie willen dat nog wol ais vergeten.
Uut genoade maggen wie blieven bestoan, aans was t aal laank mit dizze wereld doan.
Denk aan joen noaste, dìn komt ‘t aal goud, dat het Jezus ons zölf touvertraauwd.
n ‘Regenboog’ het Hai de mensen geven,
veur nou en in toukomst, in elkenains leven.
De middeloar “Jezus” kwam mensen te hulp, dij wonen in n villa, woonwoagen, tent of stulp.
Uut ons zölf kennen wie wizze nait bestoan, dìn was t aibels gaauw mit de menshaid doan.
As wie, de “Grode Regisseur” doar boven, doarveur nait aaltied dankboar blieven loven.
1 februoari 2006
