De lamme en de blinde
Zo’n fiefteg joar leden kwam der bie ons op t dörp regelmoateg n kiepkerel veurbie mit zien kiepkörf op rogge.
t Was n riezege blinde man mit n laange overjaze aan, dij hom nog langer muik. Druig n grode rogzak op rogge, woarin hai allerhaande negozie stopt haar, zoas: schounveters, boksem- en luiwievenknoben, taauw, stopgoaren, stopnoalden, knopspelden, rek, vingerhouden eeradpelkrabbersdoppies en vaaileghaidsspelden. Hakkemak en vegezak dus.
Nou wazzen zie nait d’ainegsten dij stad en veuraal pladdelaand ofstruunden om heur woar aan man te brengen. Doar zaten ok dikmoals vrömde vogels bie. Ain ding haren ze gemain. Ze deden t nait veur de poelegrad, mor oet bitt’re noodzoak. Elks pebeerde op zien aigen wieze heur haandelswoar kwiet te roaken.
Veurzainen veur minder bedailden wazzen der doudestieds nog nait. As man t nait meer veur mekoar holden kon, din göng man noar t aarm- of gasthoes. In onze pervinsie wazzen der ja wel n poar honderd. Elk pebeerde, dat zo laank meuglek oet te stellen. Wol t laifst op aigen bainen stoan.
Pangeln was der bie dizze blinde koopman nait bie. Overaal stonden de priezen dudelk op vermeld en dij blinde man redde zok der best mit. Hai vuilde aan t pepiergeld, of munten, wat de weerde dervan was en gaf joe aaltied gepast weerom. As hai pries even nait goud meer wis, din vruig hai t aan de klaant en din haar hai t zölfde zo weer in t snötje.
Vanzölf wis e nait, woar hai stoan of goan mos. Doarom haar hai n vint bie zok, dij hom op weg helpen kun.
Dizze ‘domme kracht’ wer deur hom ok broekt as pakezel. In zien rogzak druig hai nog veul meer koopwoar. Of en tou mos hai der ok heer komen en ruip de blinde man hom.
t Duurde mainsttied wèl vaar laangen , drij körten, veur dij oelewapper op batterij kwam. Dat was mie ok ja n goarenklopper. Hai haar ze nait aal zeuven op n riege. “Ginus”, zoas dij knuppel haitte, was stom en hail nait goud wies. Hai gedruig zok as de klaainste van de ploatselk bekende “stiefkiekers”. Net zo onneuzel keek hai oet.
De blinde man was mit hom wieders nuver red. Als de verkoper kloar was, ruip e Ginus. Dij kwamp der op n draf aanrennen en greep hom in d’ aarm. Zo göngen zie t’ haile dörp deur, d’aine dreve noa de aandre op. Dag aan dag, in weer en wind. t Wordt n aarm mensk bepoald nait makkelk moakt.
Ginus was aans n echte poetjakker. As hai t op heupen kreeg, din hield e aalmoal roare fratsen oet. Hai luit blinde din zomor achter bomen laanges lopen, vlak bie n slode of zölfs deur n wotterplas. Hai dee dat oet spikanteghaid en lagde zok buutse oet. Joe wollen dij onterik wèl n triezel verkopen, mor ja je wissen nait, hou Ginus loater meschain wroak zol nemen op zien kammeroad en din was dij blinde ja doch nog de pineut.
Mit recht “laidde” hier de “lamme” de blinde. Joarenlaang binnen zie zo soamen optrokken. Paazden ja goud bie mekoar. Verdainden zo op n eerliekse menaaier heur aigen stoetebrugge. Doar kon ja gain mensk bezwoaren tegen hebben. Inains was t zomor veurbie. Was ain zaik worden, of mog t van hogerhaand zo nait meer ? Meschain noopde zaikte of aanswat heur wel t geraais te stoppen. Smaangs was Ginus ok haiaalmoal nait meer vertraauwd in de omgang. Wie hebben dij lu teminzent totoal oet t oog verloren. n Biezunder poar, joa dat was t !
