De Harpeler rit

t Was weer zowied. De Harpeler-rit was der alweer!!
Jannie het huil haard oefent dizze raaize. t Mout heur nou toch lukken. Op ain noa het ze alle priezen al n moal had. Twai joar leden de daarde, vleden joar de twaide, den mout ze dit joar toch zeker wel de eerste pries kriegen. Ze zel heur beste baintje veurzetten.

Om 9 uur begun t, bie t Mussel Oa Knoal. Jannie haar n pude mit stoede op de rugge bungeln en dou mor zo haard meugelk scheuveln.
Klunen mos ze noatuurlek ook, eerst op t Mussel Oa Knoal, dan over n lutje dwaarsslootje en dan weer op n aander knoal. Twai uur achter n kander. In t begun scheuvelden ze mit n haile grode groep achter mekoar aan.
Noa n uur was Jannie allinneg. n Poar reden veur heur en n poar achter heur en de rest zal wel aargens bie de Koek en Zopie – tende zitten.
Dou ze weer mos klunen van n knoal noar n lutje slootje, zag Jannie inains n jong op n ander slootje scheuveln. Ze docht: “Wat n stomkop, doar magst huilemoal nait kommen, ten eersten snidst dan n huil ende òf en twaidens is t ies doar veul te dun”. Dat ruip ze den ook tegen hom, mor hai lusterde nait. t Was den ook n valsspeuler! Wel n stomme traauwens, want as e doar langs gait het e ook drai stempelposten mist.

Jannie wol alweer wieder goan, dou ze inains zag dat e deur t ies zakte!! Gaauw der hin runt, veur zoverst dat gaauw kist mit scheuvels onder. Dou Jannie endelk bie hom was, het ze heur daaze noar hom tou gooit. Dai stommerd pakde hom ook nog nait. Mor toun ze noar hom tou wol lopen, zakte ze zulf mit n bain deur t ies. Dus het ze hom dai daaze nog mor n keer tougooit. Dou pakde hom wel. Mor dou ze hom der uuttrekken wol luit e daaze weer los!!
Wat n stomkop!! Noa n zetje kreeg Jannie hom der endelk uut. Ze het hom heur jaze mor aandoan want hai was sikkom bevroren. Toun hebben ze eev’m huil haard scheuvelt om weer waarm te worden en bie de volgende stempelpost hebben ze dokter beld.
Ze haarn geluk dat der nog volk bie de stempelpost was. Ze wollen net votgoan. Dou Jannie heur jaze weer haar, is ze gaauw wiedergoan. Aigenlieks haar t gain zin meer, want zulfs de lu van de Koek en Zopie tende wazzen allaank langskommen. Mor ja, Jannie mit heur aigenwieze kop wol deurscheuveln!!
Doardeur is ze nog zaik worden ook, zai mit heur nadde bainen.

Je begriepen wel, dat ze gain eerste worden is, en nou ik dit n weke loater allemoal opschrief vertelt ze mie dat ze t betwiefelt of ze t ooit nog wordt.

Ding, dong!! Jannie!! Veziede!! “Ah nee hé, noatuurlek weer zon oale zeurtaande dai mie vol proppen wil mit appelsienen. As ik aargens gain zin in heb… is t dat wel”.
De deure gait langzoam open. “He? Wel s dat nou weer?” Hai komt heur wel bekend veur. Oh, ze wait t al!! t Is dai stomkop van t ies!! Jannie docht dat e Peter hait.
Oh gommesdoagen, hai het ook nog bloumen bie zuk en n fruitmand. Achter hom lopt n kerel, dat zel zien pa wel wezen, of zien opa, dat kin ook nog.
t Is zien pa, n huil deftege kerel, loater bliekt ook nog dat t de börgemeester is. Hai het n deuzie in haand, mor dai legt e op toavel.

Ze hebben eerst n zet zeten te proaten, best gezelleg. En dai Peter is aigenliek ook best oardeg, hai wol huilemoal nait vaalsspeulen; hai dee nait ains mit!! Mor t blift n dikke stomkop.

n Uur loater kwam der nog n kerel aan. Hai zee dat e fotogroaf en journalist was. Hai begunde direkt foto’s te knippen, mor Jannie haar heur hoar nog nait ains uutkamt!! Dou pakde dai burgemeester dat deuzie ook weer. Hai begunde n huil verhoal òf te steken, woar Jannie huilemoal NIKS van snapte.
Mor op t end begreep ze dat e heur n medaille wol geven. Ze docht eerst dat e dai van de Harpeler-rit bedoulde, mor dai haar ze allaank kregen. Toun zee e dat t was omdat ze Peter uut dat gat in t ies hoald haar! (Woar ze wel nait aal medailles veur opbedenken, ze zellen wel gonnent over had hebben docht ze).
Börgemeester spelde de medaille op heur pyama, fotogroaf muik nog wat foto’s en dou gongen ze weer vot. Peter bleef nog n zetje! De aander dag kwam e weer. Hai haar de kraande bie zuk. Jannie ston op de veurpagina; n verboasde kop mit roeg ongekamd hoar en n medaille op heur oale pyama.

Peter is nog veul voaker bie heur west, t is de ainege veziede dai ze nait vervelend vindt.

Jannie is bienoa weer beter en ze het n medaille kregen. Aal mit aal: toch goud òflopen.

(Noaschrift van de redaksie: Dit verhoal kreeg de eerste pries bie de Grunneger Schriefwedstried van gemainte Vlagtwedde in 1997 in de groep 13- tot 18-joaregen.)