Balloade van de Waddenduvel
Oet grauwe grom van bollerende boaren,
Dei vrij nog vreten aan ons vette laand,
Klauwt hai omhoog, mit roet op rug en hoaren,
Haalf vis, haalf duvel, dreitandsvörk ien haand.
Woult onner deur de daipe waddenpoulen,
Wanneer n vlöt mit viskers noader drift,
Woar mit gekras de kobben om krioulen
En ‘t woater heur ien hoaren hangen blift.
Zo jagt e t ien sien sòg aal mit noar onner,
Aal wat doar leeft en swaarft ien zee zien schoot.
Doar staait e den – te lachen bie dat wonner,
Dat over mensen komen ken – de Dood.
