Ain wonder
Leven oet ons leven
klaain, mor hail biezonder.
Gaven die n goie noam,
mor aiglieks haitst doe wonder.
Doe bist van God geven.
Doe magst oet laifde leven.
Doe magst die börgen waiten.
Doe magst ons popke haiten.
Nog veur doe boren bist,
wis Hai van dien bestoan.
Ok dast bie ons zolst heuren,
wait hou t wieder mit die zel goan.
Zien staarke haand vol laifde
is wat ons soamenbindt.
Hai is dien Voader, wie dien olders
en doe ons eerste kind!
Der zellen haanden wezen, dij die droagen
en aarms woarst doe vaaileg bist.
En mensken, dij die zunder vroagen
zeggen dast slim welkom bist!
Ale doagen, ale nachten,
zelst doe touverdan bie ons wezen.
En t is naauw oet te leggen,
hou blied wie mit die binnen!
n Kind as doe was der nait eerder
En zel der noa die ok nooit meer wezen.
Das t wonder van Gods kuunstwaark,
Zolaank ast leefst ainegst te wezen.
Vannijs n nij leven.
Wat n groot wunder.
Zo’n mooi en lutje popke.
t Blift aaid hail biezunder!
