Ain lutje meroakel
t Is ja onnuur! n Klunne jonkgoud op weg noar mulo-schoul het n keboal van jewelste. Liggen sikkom opvolden over stuur om tegen haarde noordwestenwiend in te fokseln. Koplopers wizzeln om de poar minuten òf mit achteropkomers. Zo waiten lu voart der nuver in te holden. Wordt waaineg om heur tou keken en proat nog minder. Ze holden achterlocht van heur veurrieder mieters goud in de goaten en kroepen zo stief meugelk op nkander.
Luchtege, wat onzinnege proat onder t rieden, liekt de tied aans wat veuroet te bloazen. Over schoul en lezzen wordt zowat nooit proat. Ze zain ja wel wat dag heur wieders brengt. Doar willen ze heur hazzens schienboar nog nait over breken. Komt tied, komt dij ploage ja vanzulfs. Mit n bult gestèn, gezwait en gejeuzel pebaaiern ze aansloeten nait te mizzen.
Zo karren ze mit n zo hoog meugelke radhaid vort. Gainaine het ja zinneghaid achterop te roaken. Dij mout din n zetje òfgemieterd pezen om weer bie de klunne te komen. Elke schooldag is ja n sjiester tegen klokke. Bie zummerdag is t aaltied n biezunder mooi ritje. Den vaalt ter n bult te zain onderwegens en grappen en grollen binnen nait van de locht. Vandoage stoan de zoaken der hail aans veur. Der staait sikkom n noordwesterstörm en t dut der hail wat tou t zwikkie fietsers op bain en goande te holden. Elks dut zien stinkende best mit te komen. Mor kom aan, ze binnen nait van zolt, jongs van stoavast en loaten heur der zomor nait onder kriegen. Jongs en n poar wichter boegen t zwaiterge heufd om zomin meugelk wiend tegen heur pokkel te kriegen. Acht kilometer kin aans n haile zet duren! Mor nait veur niks zegt t spreekwoord: Nait kloagen, mor droagen! Ze binnen nait zomor kiender van Jan de Wit. Ain veurdail hebben ze: as wiend nait draait, hebben ze vanoavend n schoor in de rogge.
Mit verainde voartsie holden ze de voart er in. Gelokkeg binnen de weergoden heur vandoag ter wille. Regen blift hangen in de locht, van dij gevolgen ze in aalsgeval pokkel dreuge holden. Ze zwieren endelk t leste dörpke in, woar noa n poar ziedpoaden school staait. Nog evenpies op taanden bieten. Fietsen in t hok en alvast noar binnen. t Is nog wel gain tied, mor dat zellen ze vandoage wel deur de vingers zain. Doch zo wied is t nog nait. Jan van Gortel het kop der meschain nait hailemoal bie, nemt leste bochte te rad, zugt aankomende auto bliekboar nait noadern en liekt de rechter veurdeure mit te willen nemen. t Jong vlogt deur de locht, rakt t dak van de woagen en laandt op stroade. Bedoezeld blitf Jan veureerst liggen, mor hakkenkrukt langzoam in t ende en kikt slim befoezeld om zoch tou. Zien kammeroaden en kammeroadskes omringen hom, blied dat e t leven der òfscheurd het. Sjefeur van d’auto komt oet de woagen en bekommert zoch om Janneman. t Is bie touvaal hoesdokter van t dörp. Hai underzöcht Jan wat, mor dij is der mit n kepodde boksem, knibbels en haand nog schier òfkomen. Mot wel n engel op scholder had hebben. Mit wat plaaisters wordt ons Jan weer opkalefoaterd. Op autodeure zitten wat zwaarde rubberstrepen van t fietsrad, mor dij binnen der vlot weer òf te poetsen.
Jan zien iezern peerd zugt der minder goud oet: veurrad is nog krommer as n houpel.
Mit verainde krachten wordt e noar smid brocht, dij hom wel repereren kin. Jan krigt n lainfietse mit, zodat e vanoavend weer op fietse noar hoes tou kin. Mörgen is zien fietse wel weer in odder, van dij gevolgen dat hai hom smirregs weer noa betoalen weer omaandern kin.
Thoes schrikken ze heur t oapezuur van Jan zien meleur, mor binnen blied dat t veur Jan nog mit n sizzer òflopen is. t Har ja wel aans wezen kind. n Lutje meroakel, dat is t!
