Ab van der Loan
Ab van dikke Marchien was n dikke kurendriever. Gain meroakel, dat e voak lag aan t gat har. Was aarbaaider bie boer Germs. Ze konden best mit n kander overweg en konden van mekoar wel wat velen.
n Poar doage leden was n modde bevalen van n toom nuvere biggen. Ab har heur t nust wat hemmeld, dou e op t aarf buurkinder Elsie en Kloasje rondstrunen zag achter heur kinderwoagentjes.
Hai vruig wichter of ze wat bezunders zain wollen en wenkde heur noar schure. In swienestaal wachtte Ab heur op en duudde op klaain spul. t Was aldernoarst. Modde lag op zied en t jong spul wriemelde om heur poten om n schier plekske aan tidde te verovern. Kinder keken heur ogen oet.
Noa n zetje was vouernstied schienboar doan. t Swien tilde kop op en muik heur kloar om in bainen te komen. t Veurliekste big daankte moeke om t genut, deur heur mit snoede aan te doeken en vougde heur noadien bie rest van ‘zoepers’. Baaide wichter keken mit open mond tou.
Ab bedochde zoch nait, kreeg twij biggen en langde dij Els en Kloasje tou. “Hierzoot, twij lutje potjes! Ze namen t lutje swientje op aarm mit noar boeten. Aaiden t snoetwaark. Biggen luiten t almoal willeg tou.
Inainen kwam buurvraauw oet hoes. Rad kreeg Ab biggen en dee ze in heur woagentjes en dee heur tou mit n klaidje. Lutje swienen wazzen schienboar overtolterd en gaven gain krimp. Kinder muiken n rondje op t aarf en luiten buurvraauw heur woagentjes zain.
Dou ze zag, wat er in woagentjes lag, har ze votdoadelk deur, wel dat ommaans had haar. Der was op haile stee ja mor aine dij zokswat oetdenken kon. Vraauw Germs het er din ok smoakelk om lagd en Ab was nait zo goud of e mos biggen weer in t nust bie heur moeke leggen.
Wichter hebben thoes en op school braidoet verslag doan van heur ervoarens. Hier kon n vertelsel van heur juvver ja hailemoal nait tegen op. Over aanschaauwelk underwies sproken!
