Zaand, zummer, zun
Nou d’eerste echte zunnestroalen ons weer op kop braanden, krieg we weer sinneghaid aan kommende vekaanzie. Sleurhutten worren tegen 1 april van staal hoald en wie zuiken bozzen, strand, zaand en zee op as t ainegszins meugelk is.
Ok penzionoado’s kriegen kriewel in t bloud. Rieks Hendriks, kerel van ol Lammechie, mos der aan leuven. Of e nou wol of nait, t wicht kreeg t van de zunne op de braide heupen. Lammechie was, dou kinder deure oetvlogen wazzen, ombold as n blad aan boom. Ze was, dou kinder nog om heur bainen luipen, sikkom mit gain meugelkhaid van hoes te braanden; nou ze nait zoveul meer omhanden haar, wos ze biekaant nait meer wat ze in en om t hoes zo aal oetvreten mos. Rieks ston din ok elke mörgen, as e bainen amperaan oet berre stoken har, peroat allerhande zoaken omwille van zien oldske oet te voeren. Kerel nog aan tou, man vruig zoch bie toeren of, woar ze in heur waarkenstied zo aal tied vandoan hoald haren.
Was zien ‘Lam’ veureerst nog wat olderwets wat t oetgeven anging, vandoag de dag was t aal nijmoods wat klok sluig. Zowat niks was heur te dol. Kinder stonnen ja op aigen bainen. Doarveur huifden zie heur nait meer oet te trekken. Vandoage wazzen ze zölf aan beurt. Begroodde heur eerst van aal doemkruud, geld kon je ja mor ain moal oetgeven en heur twij beudels kostten haanden vol geld. Tegenswoordeg ston knibbe voaker lös.
t Was begonnen toun kinder wat older werren. Tillefoon mos der kommen. Was ja slim makkelk as der meleur of scheel wezen zol. Ok veur kinder, dou der wat roek aan heur Gerriet en Janske kwam, was t smieteg as ze wat oethoezeg te doun haren. Konnen as t neudeg wezen mos, makkelk deur middel van t ‘droad’ om hulp of road vroagen.
Lammechie sluigen vlammen nog oet, as ze dochde aan d’eerste moal dat t belgeluud deur koamer klonk. Zie was aan loop in t kebof om op tied d’eterij op toavel te kriegen. Kinder wazzen in koamer mor, staken tengels der nait noar oet. Verdikkemie, t kwam ja aaltied op heur dele, mottjede zie wat in heurzölf. In loop trok ze schoede lös, aleer zie tillefoon oppakde. Begreep nait woarom jonge lu oetbarstten in n schoaterlag. Wat vegrèld vruig ze heur òf, woarom t jonkvolk heur zo oetlagde.
Zie het t nog voak aanheuren mouten, as tillefoon rinkelde. “Moeke …”. Joa, zie wis t nou wel, schoede veurvot en hoar kammen! Harregat, hou kin n mens zo dom wezen? Nou draaide Lammechie heur haand nait meer om veur dit wonder van vernuft. t Hoes ston vol mit allerhaande nijmoodse fertuuten. n Computer, laptop, tablet, smartphone, of ze muiken gebroek van internet, Skype, Whatsapp en wat aander kulloazie. Lammechie boukte aine raaize noa d’aander. Der was nog zoveul dat ze stommegeern nog ains in t echt zain wollen. t Was vandoage ja altmoal meuglek. Nait dat ze begreep, hou ze der altmoal mit omgoan mos, mor mit òf en tou wat handevegers kwam ze n beheurlek end. Om hoaverklap trok t poar der soam op oet. Haren nait veur niks joarenlang betoald veur heur penzioun. Ze konnen t ja beder zölf opmoaken veur en aleer ‘Hoge Lu’ in Den Hoag der mit aan loop gingen.
Loat zunne mor schienen. t Kwam heur meer as tou, dochten ze.
